ഇത് പ്രവാചകന്റെ നാട്. ഇവര്‍ക്ക് സ്നേഹിക്കാനെ അറിയൂ...

(Image Courtesy- www.islamicsupremecouncil.com )

അത്ര ആധികാരികമാണോ ഈ ലേഖനം എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ എനിക്കുത്തരമില്ല.പക്ഷെ എന്റെ അനുഭവങ്ങള്‍ വെളിച്ചം വീശുന്നിടത്തേക്ക് നോക്കി ഞാനീ കുറിപ്പെഴുതുന്നു.വിയോജന കുറിപ്പുകള്‍ക്കും വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ക്കും സ്വാഗതം.
U A E,ബഹ്‌റൈന്‍ ,സൗദി അറേബ്യ.തൊഴില്‍പരമായും മറ്റും അടുത്തറിഞ്ഞ മൂന്നു രാജ്യങ്ങള്‍.വ്യക്തിബന്ധങ്ങള്‍ക്കും സൌഹൃദങ്ങള്‍ക്കും ഈ രാജ്യങ്ങള്‍ക്കിടയിലുള്ള വിത്യാസം.അതിന്റെ ചെറിയൊരുഅവലോകനമാണ് ഈ കുറിപ്പിലൂടെ ഞാനുദ്ദേശിക്കുന്നത് .
എനിക്കെന്തോ ഒരിത്തിരി കൂടുതല്‍ സ്നേഹം സൗദിയോട് കൂടിപോകുന്നു.ബന്ധങ്ങളുടെ മൂല്യങ്ങള്‍ക്ക് ഈ രാജ്യം നല്‍ക്കുന്ന പ്രാധാന്യം തന്നെയാണിതിന് കാരണം.മറ്റു രണ്ടു രാജ്യങ്ങള്‍ക്കും അവകാശപെടാനില്ല ഈ മേന്മ എന്ന് ഞാന്‍ പറയുന്നത് ഒരൊറ്റപ്പെട്ട വാദവുമായിരിക്കില്ല.പക്ഷെ അതൊരു കുറ്റമായിട്ടല്ല മറിച്ച്‌ യാന്ത്രികമായ ജീവിതത്തിന്റെ തിക്കിലും തിരക്കിലും പെട്ട് ഇതിനൊന്നും സമയം കാണില്ല എന്നതാവാം അതിന്റെ പരിമിതി.ഉയര്‍ന്ന ജിവിത നിലവാരവും മറ്റു കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടും ഈ അവസ്ഥക്ക് ദുബായ് മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു.നാട്ടില്‍ മെച്ചപ്പെട്ടൊരു സമ്പാദ്യവും കുടുംബത്തിന്റെ സുരക്ഷിതത്തവും ന്യായീകരണമാവുമ്പോള്‍ തന്നെ നഷ്ടപെടുന്ന മറ്റൊരു തലമില്ലേ പ്രവാസിക്ക്? സുഹൃത്തുക്കളുമായുള്ള നേരമ്പോക്കുകള്‍,കളികള്‍ അങ്ങിനെ പലതും.എല്ലാവരും പറയുന്ന പോലെ കുടവയറും കഷണ്ടിയുമായി യൌവനം നഷ്ടപ്പെട്ട് നാട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ എന്ത് ബാകിയുണ്ടാവും നമുക്കൊക്കെ. തിരിച്ചു പറഞ്ഞാല്‍,ഇവിടത്തെ വിഷമങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പങ്കുവെക്കാനും വേണ്ടേ ഒരിടം.
സൗദിയോട് ഇത്തിരി സ്നേഹക്കൂടുതലുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു വെക്കുന്നത് ഇവിടെയാണ്‌.പ്രസന്നമായൊരു ജീവിതരീതിയാണ് ഞാനവിടെ കണ്ടത്.രണ്ടറ്റ് നിന്ന് ടെലഫോണില്‍ പറഞ്ഞു തീര്‍ക്കുന്ന സ്നേഹന്യോഷണങ്ങളല്ല അവിടെ സൌഹൃദം.ഇല്ലാത്ത സമയമുണ്ടാക്കി അവരൊത്തുചേരുന്നു.സജീവമാണ് അവിടത്തെ വൈകുന്നേരങ്ങള്‍.ഫുട്ബാളും ക്രിക്കറ്റും വോളിബോളും നിറയുന്ന കളിമുറ്റങ്ങള്‍.പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും വാശി കേറ്റാനും മലയാളികള്‍,ഒപ്പം അറബികളും.ഓഫീസില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോള്‍ കൂടെ കൂട്ടുന്ന പിരിമുറുക്കങ്ങലില്ല അവിടത്തെ ഫ്ലാറ്റുകളില്‍. രാഷ്ട്രീയ സാംസ്കാരിക ചര്‍ച്ചകളും മറ്റുമായി സുന്ദരമായൊരു അന്തരീക്ഷമാണ്‌ അവിടെ നിറയുന്നത്.അല്‍ ബെയ്കിന്റെ ചിക്കന്‍ ബ്രോസ്റ്റിന്റെ രുചിയുള്ളത്.പലരുടെയും വീട്ടുമുറ്റത്ത്‌മുണ്ടാകും ചെറിയൊരു തോട്ടം.തക്കാളിയായാലും വഴുതന ആയാലും ഒരു നാടന്‍ പകിട്ടായി അതവിടെ കാണും.ഒരു സവാരിക്കിടക്ക് എത്തിച്ചേര്‍ന്നത് സൗദി കേബിള്‍സിന്റെ കാമ്പിലായിരുന്നു.പഴയ മക്ക റോഡിന്‍റെ അടുത്തായി സുന്ദരന്‍ മലനിരകള്‍ക്കു താഴെയുള്ള
ഈ ക്യാമ്പ്‌ ഒരു കേരള ഗ്രാമമാണെന്ന് തോന്നിപോയി.കാരണം വാഴയും മത്തനും വെണ്ടയും തക്കാളിയും തുടങ്ങി പപ്പായയും മുരിങ്ങ മരങ്ങളും നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത് ഇവിടത്തെ മലയാളി സാന്നിധ്യമാണ്.ഗ്രാമീണ വിശുദ്ധി വിട്ടുപിരിയാത്ത ഈ മനസ്സാണ് ഇവിടെ സൌഹൃദങ്ങള്‍ക്ക് അതിര്‍ത്തികള്‍ വെക്കാത്തത്. ഇത്തരം കൂട്ടായ്മകള്‍ക്ക് ഖത്തറും ഒരു പരിധിവരെ സജീവമാണ് എന്നാണ് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്.ഇവിടെ ബഹറൈനില്‍ ഇരുന്ന്‌ ഈ കുറിപ്പെഴുതുമ്പോള്‍ എന്റെ ഉദ്ധേശ ശുദ്ധിയെ ചോദ്യം ചെയ്യില്ല എന്ന് കരുതുന്നു.ദുബായിക്കും ബഹറിനും ഒപ്പം ഒമാനും കുവൈത്തും അല്പം പിറകിലാണ് എന്നാണ് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തെറ്റായേക്കാം.
എന്റെ യു. എ. ഇ . ബഹ്‌റൈന്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ക്ഷമിക്കുക.ഞാനെല്ലവരെയും തള്ളിപറയുന്നില്ല.പക്ഷെ കണ്ടറിഞ്ഞ ചില യാഥാര്‍ത്യങ്ങള്‍ സൗദിക്ക് ഇത്തിരി തനിമ കൂടുതലുണ്ടെന്ന് തുറന്നു പറയാന്‍ ഞാനെന്തിന്‌ മടിക്കണം.
ഹ്രസ്വമായൊരു സന്ദര്‍ശനത്തില്‍ എനിക്ക് തോന്നിയ വിഭ്രമങ്ങളല്ല ഇതൊന്നും.ഞാന്‍ വായിച്ചും കണ്ടും അറിഞ്ഞ സൗദിക്ക് ഈ മുഖം തന്നെയാണ്.സ്നേഹത്തിന്റെയും കാരുണ്യത്തിന്റെയും പ്രതീകമായിരുന്ന പ്രവാചകന്‍ പിറന്ന മണ്ണാണിത്.ഇവര്‍ക്ക് സ്നേഹിക്കാനെ അറിയൂ.അത് മലയാളിയാണെങ്കിലും അറബികളാണെങ്കിലും.