കുറെ കാലത്തിന് ശേഷം വീണ്ടും മഴ നനഞ്ഞു. ഇവിടെ ബഹറിനില് നല്ല മഴ. ഇപ്പോള് തോന്നുന്ന വികാരങ്ങളെ വരികളാക്കാതെ പറ്റില്ല എനിക്ക്. കാരണം പറഞ്ഞാലും തീരാത്ത പ്രണയമാണ് എനിക്ക് മഴയോട്. ഒരിക്കല് എഴുതിയിരുന്നു, "മഴ പെയ്യുന്നിടത്തോളം കാലം എനിക്ക് പ്രായമാവില്ല. മനസ്സിലെ പ്രണയം പെയ്ത് തീരുകയും ഇല്ല" എന്ന്. മഴത്തുള്ളികള് വന്ന് വീഴുന്നത് വരണ്ടുണങ്ങിയ ഈ മണ്ണില് മാത്രമല്ലല്ലോ , മനസ്സിലേക്ക് കൂടിയല്ലേ. നല്ല തണുപ്പും. എന്തുകൊണ്ട് ഈ മഴയേയും തണുപ്പിനെയും ഇങ്ങിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാല് വ്യക്തമായ ഒരുത്തരം നല്കാന് ഞാന് ബുദ്ധിമുട്ടും. എന്നാലും വ്യത്യസ്തമായ കുറെ മഴ ആസ്വാദനത്തെ കുറിച്ച് പറയാമല്ലോ.
മഴ മേഘങ്ങള് കൂടി അന്തരീക്ഷം ആകെ ഇരുണ്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ സമയം നാല് മണിപോലും ആയിട്ടില്ല. ഈ ഇരുട്ടിന് എന്തോ ഒരു ശോക ഭാവമാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. ചുറ്റും തെങ്ങുകളും മാവും മറ്റു വൃക്ഷങ്ങളും നിറഞ്ഞ തറവാടിന്റെ കോലായില് ഒറ്റക്കിരിക്കുമ്പോള് മൂടിക്കെട്ടിയ ഈ അന്തരീക്ഷം ആസ്വദിക്കുന്നത് രസകരം തന്നെ. പിന്നെ മഴ പെയ്തു തുടങ്ങി. തകര്പ്പന് മഴ. വാഴയിലയില് ശബ്ദത്തോടെ വീണ് വെള്ളം ഒലിച്ചിറങ്ങുന്നു . മരങ്ങളെ ആട്ടിയുലച്ച് കാറ്റും വീശുന്നുണ്ട്. കാറ്റും മഴയും മൂടിക്കെട്ടിയ അന്തരീക്ഷവും കൂടി ഭീകരമായ ഒരവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഇതെന്നെ പേടിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. പകരം പറഞ്ഞറിയിക്കാന് പറ്റാത്ത ഒരു വികാരത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. കൂട്ടിന് ആരും ഇല്ലാതെ പോയതാണോ അതോ ഒരു കൂട്ടിന്റെ കുറവാണോ ഈ സമയത്തിന്റെ ഭംഗി. രണ്ടുമാവാം. മനസ്സിപ്പോള് സഞ്ചരിക്കുന്നത് യാഥാര്ത്യ ലോകം വിട്ട് കാല്പനികമായ ഒരു പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെയാണ്. അതില് പ്രണയമുണ്ടാവാം , രതിയുണ്ടാവാം , സ്വപ്നത്തിനുമാത്രം അവകാശപ്പെടാവുന്ന നിറങ്ങളുമുണ്ടാവാം. പക്ഷെ വന്യമായ ഈ മഴ തോരുന്നതോടെ പറന്നുപോകും ഈ ഭാവനാലോകം.
അരക്കൊപ്പം വളര്ന്നുനില്ക്കുന്ന നെല്കൃഷി. വിശാലമായ പാടത്തിന് നടുവില് പണിക്കാര്ക്ക് വിശ്രമിക്കാനും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും കെട്ടിപ്പൊക്കിയ കളപ്പുര. വൈകുന്നേരങ്ങളില് ഇവിടെയിരിക്കാന് നല്ല ഹരമാണ്. തത്തകളും പ്രാവുകളും പറന്നുല്ലസിക്കുന്ന പാടത്ത് , പതുക്കെ കാറ്റിലാടുന്ന പച്ചയണിഞ്ഞ നെല് കൃഷികള് നൃത്തം ചെയ്യുന്നതും നോക്കിയിരിക്കുന്നത് എന്തൊരു രസമായിരുന്നു. ഇതോടൊപ്പം ഒരു മഴ കൂടി വന്ന് ചേര്ന്നാലോ. മഴയുടെ വരവും അറിയിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പടിഞ്ഞാറന് കാറ്റ് വീശി. അതറിഞ്ഞിട്ടെന്നോണം കിളികള് പറന്നകന്നു. കാറ്റിന് പിറകെ മഴയെത്തി. കളപ്പുരയിലേക്ക് ഓടിക്കയറി. കൂടേ ഒന്ന് രണ്ട് പണിക്കാരും. പാള തൊപ്പി ഊരിവെച്ച് , മടിക്കുത്തില് നിന്നും വെറ്റിലയെടുത്ത് മുറുക്കാനുള്ള ഒരുക്കം കൂട്ടി നല്ലംപെരവന് ആത്മഗതം പറഞ്ഞു. "ഇപ്പോഴൊന്നും ചോരുന്ന മട്ടില്ല ".
എനിക്ക് സന്തോഷമായി. നെല്കതിരുകള് മഴനൃത്തമാടുകയാണ്. അതാസ്വദിച്ച് ഞാനും. ഓലകൊണ്ട് മറച്ച കളപ്പുരയുടെ അരികിലൂടെ തണുത്ത കാറ്റും ഒപ്പം കൂടേ വരുന്ന മഴത്തുള്ളികളും. തണുത്ത് വിറക്കുന്നല്ലോ.
ഒരു മാറ്റവുമില്ല. ഓര്മ്മചിത്രങ്ങള്ക്ക് മറവിയുടെ ക്ലാവ് പിടിക്കാതിരിക്കാന് അതുപോലെ തന്നെയുണ്ട് ഈ സ്കൂള്. തലമുറകള് മാറിമാറി അക്ഷരാഭ്യാസത്തിന്റെ സുകൃതം നുണഞ്ഞിട്ടും, കാലചക്രം ഒരുപാട് തിരിഞ്ഞിട്ടും ഈ വിദ്യാലയം അന്നും ഇന്നും ഒരുപോലെ. സ്കൂളിലേക്ക് കയറുന്ന കല്പടവുകള്ക്ക് പോലും തേയ്മാനം വന്നിട്ടില്ലെങ്കില് പിന്നെ നമ്മുടെ ഓര്മ്മകള്ക്കാണോ അതുണ്ടാവുക. അപ്രതീക്ഷിതമായി പെയ്ത മഴയില് ഓടി ഞാനും ഈ കല്പടവുകള് കയറുകയാണ്. കയറി കയറി പോകുന്നത് വര്ഷങ്ങള് പിറകിലോട്ട് ആണെന്നുമാത്രം. സ്കൂളിന്റെ വരാന്തയില് കയറി നിന്നു. ഈ വരാന്തയില് ഞാന് ഒറ്റക്കാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നിയില്ല. സ്കൂളിന്റെ ഓടില് നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മഴവെള്ളം തട്ടിതെറിപ്പിക്കാന് എന്റെ പഴയ ചങ്ങാതിമാരും കൂടെ ഉള്ളതുപോലെ.
കീശയില് നിറച്ച മഷിത്തണ്ടില് പറ്റിപിടിച്ച ചളി ആ മഴവെള്ളത്തില് കഴുകി കളയാന് അവരുമുണ്ടല്ലോ എന്നോടൊപ്പം. ചൂരലുമായി നടന്നു വരുന്ന ഓമന ടീച്ചറെ കാണുമ്പോള് ഒന്നുമറിയാത്തവനെ പോലെ മാറിനില്ക്കുന്ന ആ കൊച്ചു കുട്ടി ആയതുപോലെ. ഈ ഓര്മ്മകളെ തിരിച്ചുവിളിക്കാനല്ലേ ഇപ്പോള് മഴ പെയ്തതും ഈ വരാന്തയില് എന്നെ എത്തിച്ചതും..?
കോഴിക്കോട് റെയില്വേ സ്റ്റേഷന് . മലബാര് എക്സ്പ്രസ് വരാന് ഇനിയും സമയമെടുക്കും. കയ്യിലിരിക്കുന്ന പുസ്തകം വായിക്കണോ അതോ പരക്കം പായുന്ന ആള്ക്കാരുടെ മുഖഭാവം വായിക്കണോ എന്ന ചിന്തയില് ഇരിക്കുമ്പോള് , രണ്ടിനും അവസരം നല്കാതെ മഴയെത്തി. തണുത്തുറഞ്ഞ മരത്തിന്റെ ബെഞ്ചിലിരുന്ന് പാളത്തിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയും ഏറെ ഭംഗിയുള്ള കാഴ്ച്ച തന്നെ. പ്രകൃതി ഒരുക്കിയ കുളിയും കഴിഞ്ഞ് നിറമുള്ള ബോഗികളുമായി മലബാര് എക്പ്രസ് കിതച്ചെത്തി. ഓരോ പ്രദേശങ്ങളിലും പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഭംഗി ട്രെയിനിന്റെ വിന്ഡോയിലൂടെ നോക്കികാണ്ട് ഈ മഴയാത്ര അവിസ്മരണീയമാണ്. ഫറോക്ക് പാലത്തിന്റെ മുകളിലൂടെ നീങ്ങുമ്പോള് താഴെ പുഴയില് മഴ പെയ്യുന്നു. തൊപ്പിക്കുട തലയില് ഇട്ട് ഒരു ചെറുവഞ്ചിയില് ഒരാള് തുഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു. മീന് പിടിക്കുകയാവും. ഞാന് മഴയോടൊപ്പം ആ കാഴ്ച്ച ആസ്വദിക്കുമ്പോള് അയാള് ശപിക്കുകയായിരിക്കും മഴയെ. ഇന്നത്തെ അന്നത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ച നശിച്ച മഴയെന്ന്.
ഭയാനകമായ കാടിന്റെ നിശബ്ധതയിലേക്ക് പെയ്യുന്ന മഴയെ അറിഞ്ഞുട്ടുണ്ടോ..? ശിരുവാണി കാടുകള് ആദ്യമായി അത്തരം ഒരു അനുഭവം ഒരുക്കി. അപ്പോള് പാട്ടിയാര് ബംഗ്ലാവിന് ഒരു പ്രേത കോട്ടയുടെ മുഖമായിരുന്നു. പണ്ട് ഡിറ്റക്ടീവ് നോവലുകളിലോക്കെ വായിച്ച ഭീകര കഥാപാത്രങ്ങള് ചുറ്റും അട്ടഹസിക്കുന്ന പോലെ. പൊതുവേ വെളിച്ചം കുറഞ്ഞ കാട്ടില് ഒരു മഴയുടെ അകമ്പടി കൂടി ആയപ്പോള് ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പഴക്കമുള്ള ഈ ബംഗ്ലാവ് ശരിക്കും ഒരു പ്രേതഭവനം പോലെ തന്നെ. പക്ഷെ ഇത്തിരി ഭയം തോന്നിയെങ്കിലും ഈ അനുഭവത്തെയും ഞാന് ചേര്ത്ത് വെക്കുന്നത് പ്രിയപ്പെട്ടൊരു മഴക്കാഴ്ച്ചയുടെ ആല്ബത്തിലേക്ക് തന്നെയാണ്. നിഗൂഡതകള് പൊതിഞ്ഞൊരു സുഖമുള്ള അനുഭവം.
തിരക്കിട്ട് തിരിച്ചുവരുന്ന ബോട്ടുകളും ചെറുവഞ്ചികളും. അവര്ക്കറിയാം കടലിന്റെയും ആകാശത്തിന്റെയും മാറിവരുന്ന സ്വഭാവം. വൈകിയില്ല. വലിയ തിരമാലകള്ക്കൊപ്പം തകര്പ്പന് മഴയുമെത്തി. കടലിലേക്ക് പെയ്യുന്ന മഴ. ദൂരെ നങ്കൂരമിട്ടിരുന്ന ആ കപ്പല് മഴ മറച്ചു. പഴയ പ്രതാപത്തിന്റെ ദ്രവിച്ച സ്മാരകമായി ഏതാനും തൂണുകളുമായി നില്ക്കുന്ന കോഴിക്കോട്ടെ കടല്പ്പാലം. അതിന്റെ താഴെ മഴ നനഞ്ഞ് പന്ത് കളിക്കുന്ന കുട്ടികള്. ഓടിച്ചെന്ന് അവരിലൊരാളായി കൂടിയാലോ .? ഉപ്പിലിട്ട നെല്ലിക്ക വില്ക്കുന്ന പെട്ടികടക്കാരന്റെ വണ്ടിയോട് ചേര്ന്ന് പകുതി നനഞ്ഞും പകുതി നനയാതെയും ഞങ്ങള് നിന്നു. ഈ മഴയിലും ബീച്ചിലെ ബെഞ്ചില് ഒരു കുടക്കീഴിലിരിക്കുന്ന പ്രണയ ജോഡികള്. ഒരുപക്ഷെ അവരുടെ പ്രണയ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ നിമിഷങ്ങള് ആയിരിക്കണം മഴയോട് ചേര്ന്നുള്ള ഈ സല്ലാപം.
തിരിച്ചു വരാം. മഴ ഇപ്പോഴും തോര്ന്നിട്ടില്ല ഇവിടെ . പതിവില്ലാതെ പെയ്യുന്ന മഴയെ കാണാന് ബാല്ക്കണിയില് നിന്നും പലരും എത്തിനോക്കുന്നു. ആകാംഷയോടെ നോക്കുന്നവരില് അധികവും കുട്ടികളാണ് . വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് നിറഞ്ഞ മഴവെള്ളത്തില് കടലാസ് തോണി ഉണ്ടാക്കി കളിക്കുന്നതിന് പകരമാകുമോ അവരുടെ ഈ ജാലക കാഴ്ച്ചകള് ...? ഇപ്പോള് പെയ്യുന്ന ഈ മഴ എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ടു പോകുന്നതും അതേ ഓര്മ്മകളിലേക്കാണ് മഴയില് കുതിര്ന്ന എന്റെ ബാല്യത്തിലേക്ക് ..... ഒരുകുടയില് രണ്ടുപേര് ചേര്ന്ന് പോകുന്നതും, പുസ്തകതാളുകള് കീറി കടലാസ് വഞ്ചി ഉണ്ടാക്കുന്നതും തുടങ്ങി കുറെ മഴയനുഭവങ്ങള് ..... ഇതെല്ലാം കൈമോശം വന്ന ബാല്യങ്ങളെ .......നിങ്ങള് ക്ഷമിക്കുക. പകരം നല്കാന് ഈ ഓര്മ്മകുറിപ്പുകളല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ലെനിക്ക് .
ഇനിയൊരിക്കല് ഒരു മഴക്കാലത്ത് നാട്ടിലെത്തുമ്പോള് തട്ടിന്പുറത്തെ തകരപ്പെട്ടിയില് നിന്നും പഴയ നോട്ടുപുസ്തകത്തിന്റെ മങ്ങിയ താളുകള് കീറി നിങ്ങള്ക്ക് കടലാസ് വഞ്ചി ഉണ്ടാക്കിത്തരാം . മുറ്റത്തെ മഴവെള്ളത്തിലൂടെ ഇളംകാറ്റില് ആടിയുലഞ്ഞു പോകുന്ന ആ കടലാസ് വഞ്ചിയില് കയറി ഒരു യാത്രയുമാവാം നമുക്ക്. ദൂരെ ദൂരെ ഓര്മ്മകളുടെ, സ്വപ്നങ്ങളുടെ തീരത്തേക്ക്. അപ്പോള് തിളങ്ങുന്ന നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളില് ഞാന് കാണും നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ എന്റെ ആ പഴയ ബാല്യം....
(ചിത്രങ്ങള് എല്ലാം ഗൂഗിളില് നിന്നു.
സ്കൂള് ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം തന്നെ)
